Рәнҗемә син, әнкәм, тыңламады
Диеп синең әйткән сүзеңне.
Ялгышлыклар әзрәк эшләнде шул,
Әле дә бит син янымда сыман,
Кайтып күрсәң бүген тормышымны
Барысы да инде җитте диеп,
Тынычланыр вакыт җитмәгән.
Син өйрәткән акыл-киңәшләрең,
Көчем дә бит аңа бетмәгән.
Уңышларым булгач яшәгәндә,
Мәңгелеккә сиңа бурычлымын,
Күз яшьләнә күңел тулганда.
Мең рәхмәтем сиңа, тик рәнҗемә,
Бу сүзләрем соңрак булганга.
Фирдат Вәлиев. Иске Теләүле авылы.